Pogrzeb śp. Zdzisława Podolskiego, znanego działacza Solidarności odznaczonego Krzyżem Komandorskim Odrodzenia Polski odbyła się dzisiaj, 6 września 2016 na Cmentarzu Komunalnym w Gryfinie. Odszedł człowiek „tamtego czasu”. Pożegnać Zdzisława Podolskiego przyszli koledzy, przyjaciele i rodzina. Zmarłego żegnały pochylone sztandary i cmentarna cisza.
TWS
Notka biograficzna Zdzisława Podolskiego przygotowana przez IPN:
Zdzisław Podolski, ukończył Technikum Górnicze w Turoszowie w 1968 r. W latach: 1956-1961 pracował w Rogoźnickich Kamieniołomach Drogowych, 1961-1970 w Kopalni Węgla Brunatnego „Turów” w Turoszowie, 1970-1974 w Zakładzie Remontowo-Energetycznym Energomontaż-Zachód we Wrocławiu, 1974-1979 w Elektrowni „Dolna Odra” w Nowym Czarnowie. W 1974 r. Zdzisław Podolski uczestniczył w niezależnych uroczystościach na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie poświęconych rocznicy Grudnia’70. W 1977 r. został współpracownikiem KSS KOR, w ramach którego w latach 1978-1980 zajmował się kolportażem ogólnopolskiego niezależnego pisma „Robotnik”. We wrześniu 1979 r. (m.in. z Janem i Mirosławem Witkowskimi) został współzałożycielem i działaczem WZZ Pomorza Zachodniego oraz drukarzem ulotek WZZ. Również w 1979 r. był sygnatariuszem Karty Praw Robotniczych. W marcu 1980 r. został współzałożycielem pisma „Robotnik Szczeciński”. Przez swoją antysocjalistyczną działalność w latach 1975-1979 był wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz. Wielokrotnie również rewidowano jego mieszkanie, poddawano prowokacjom (dochodzenie ws. rzekomego pobicia funkcjonariuszy MO), nękano rodzinę, karano grzywnami przez Kolegium ds. Wykroczeń. W październiku 1979 r. za działalność antysocjalistyczną Z. Podolski został zwolniony z pracy w Elektrowni „Dolna Odra” w Nowym Czarnowie, przywrócony do pracy w Elektrowni w styczniu 1981 r. Od września 1980 r. był członkiem NSZZ „Solidarność” a w 1981 r. sygnatariuszem Deklaracji ideowej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. internowany w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie, następnie w Wierzchowie. W dniu 13 lutego 1982 r. w związku z podjętą głodówką pobity, zwolniony z internowania 10 marca 1982 r. Po wyjściu był działaczem grup podziemnych skupionych wokół braci Witkowskich i Edmunda Bałuki, kolporterem podziemnych wydawnictw na terenie Gryfina, m.in. „Robotnika Pomorza Zachodniego”. W 1983 r. został współwydawcą podziemnego pisma „Krawędź. Ziemia Gryfińska”. W latach 1982-1987 wielokrotnie zatrzymywany, aresztowany, przetrzymywany m.in. od lipca do października 1982 r. w ZK w Goleniowie, od grudnia 1984 r. w AŚ w Szczecinie skąd został skierowany na przymusowe badania psychiatryczne. Dnia 6 marca 1986 r. wyrokiem Sądu Rejonowego w Gryfinie skazany na 2 lata i 3 mies. więzienia.
Napisz komentarz
Komentarze