Izolatoria przygotowano w sanatoriach. Chorzy na COVID-19 mogą też być w izolacji domowej

Izolacja domowa

Od osoby w izolacji domowej pobierane są wymazy do badań w 10 - 12 dniu od wystąpienia objawów i  w przypadku ujemnego badania wykonuje się drugie badanie kontrolne po przynajmniej 24 godzinach. Po uzyskaniu dwukrotnie ujemnego wyniku taka osoba uznawana jest za zdrową i zwalniana z obowiązku izolacji, jednak nie to równoznaczne ze zwolnieniem współmieszkańców z kwarantanny, dla nich kwarantanna trwa 14 dni od momentu pierwszego ujemnego wyniku u osoby poddanej izolacji (dopiero wtedy mamy pewność że osoba izolowana nie jest zakaźna dla otoczenia).

Ten czas kwarantanny dla współmieszkańców wydłuży się jeśli u osoby izolowanej badanie w kierunku wirusa SARS-CoV-2 wyjdzie dodatnie, wówczas należy je powtarzać co 7 dni i okres  obowiązkowej kwarantanny współdomowników wydłuża się. 

Rozwiązaniem dla osób z utrzymującym się dodatnim wynikiem nie wymagającym hospitalizacji jest izolatorium, jeśli nie chcą narażać swojej rodziny na zakażenie i przedłużać im kwarantanny.

Co to są izolatoria?

Na terenie Pomorza Zachodniego w gotowości na przyjęcie pacjentów czekają trzy izolatoria z 681 pokojami.

Izolatoria mieszczą się w trzech kołobrzeskich sanatoriach. Izolowani pacjenci będą mieć zapewnioną opiekę medyczną i posiłki. Pobyt w izolatorium opłaca Narodowy Funduszu Zdrowia. Do izolatorium, w razie lawinowego wzrostu ilości osób zakażonych COVID19, będą kierowane przez lekarzy:

• osoby chore na infekcję COVID-19 o łagodnym przebiegu, niewymagające leczenia w szpitalu
• osoby, u których podejrzewa się zachorowanie (zostały skierowane przez lekarza do leczenia lub diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2 w izolacji poza szpitalem)
• osoby, którym lekarz zlecił izolację w domu, ale ze względu na możliwość zakażenia bliskich z grupy podwyższonego ryzyka (np. osoby starsze, z obniżoną odpornością), nie powinny w nim przebywać
• osoby, którym lekarz zlecił izolację w domu, lecz z innych przyczyn nie mogą poddać się jej w miejscu zamieszkania.

W izolatoria mogą czasowo zamienić się hotele, hostele, akademiki, czy sanatoria. W naszym województwie trzy izolatoria powstały w Kołobrzegu. Aby stać się izolatorium, każdy z tych obiektów musiał spełnić kilka warunków. Wskazał je Minister Zdrowia w rozporządzeniu - przepisy mówią, że każdy izolowany pacjent musi mieć zapewnione:

• osobny pokój z łazienką
• opiekę medyczną na miejscu w izolatorium i łączność telefoniczną z personelem medycznym lub personelem izolatorium
• trzy posiłki dziennie.

Jeśli izolowany pacjent, ze względu na wiek lub stan zdrowia, wymaga opieki drugiej osoby, jej pobyt razem z izolowanym jest możliwy. Decyzję w tej sprawie podejmuje lekarz kierujący pacjenta do izolatorium. Stan zdrowia osób przebywających w izolatorium będzie monitorowany przez personel medyczny. Przynajmniej dwa razy dziennie będzie kontrolować go pielęgniarka. Nad izolowanym czuwa również lekarz, który wizytuje pacjenta na miejscu lub udziela teleporady medycznej.

Pacjent będzie mógł opuścić izolatorium wyłącznie na podstawie wypisu, po uzyskaniu dwukrotnego wyniku ujemnego testów diagnostycznych. Pomieszczenia, które zajmował, po wypisaniu każdorazowo będą szczegółowo dezynfekowane i przygotowane na przyjęcie nowych osób. Koszty pobytu pacjenta w izolatorium pokryje Narodowy Fundusz Zdrowia. NFZ przekaże środki podmiotom leczniczym (np. szpitalom), które w sytuacji usytuowania izolatorium w obiekcie podmiotu zewnętrznego (np. hotelu) rozliczą się z tym podmiotem.